پسر بچه ای از مادرش پرسید:چرا تو گریه میکنی؟

او گفت:من نمیفهم!مادرش او را بغل کرد و گفت:تو هرگز نمیفهمی

بعد پسر بچه از پدرش پرسید:چرا به نظر می آِید مادر بی دلیل گریه میکند

همه زن ها بی دلیل گریه میکنند!این تمام چیزی بود که پدر میتوانست بگوید

پسر بچه کم کم بزرگ و مرد شد>اما هنوز در شگفت بود که چرا زن ها بی دلیل گریه میکنند

سر انجام او از خدا پرسید:

خدایا چرا زن ها به آسانی گریه میکنند؟

خدا پاسخ داد:وقتی من زن را آفریدم گفتم او باید خاص باشد.

من شانه هایش را آنقدر قوی آفریدم تا بتواند وزن جهان را تحمل کند و در

عین حال شانه هایش را مهربان آفریدم تا آرامش بدهد. من به او یک قدرت درونی دادم تا وضع

حمل و بی توجهی که بسیاری

اوقات از جانب بچه هایش به او میشود تحمل کند. من به او سختی را دادم که به او اجازه میدهد

وقتی همه تسلیم شدند او را او ادامه بدهد و از خانواده اش به هنگام بیماری و خستگی و بدون

گله و شکایت مراقبت کند.

 من به او حساسیت عشق به بچه هایش را در هر شرایطی حتی وقتی بچه اش او را به شدت

آزار داده است ارزانی داشتم.

من به او قدرت تحمل اشتباهات همسرش را دادم و او را از دنده همسرش آفریدم تا قلبش را حفظ کند.

من به او عقل دادم تا بداند که یک شوهر خوب هرگز به همسرش آسیب نمی رساند.

اما گاهی اوقات قدرتها و تصمیم گیریهایی را برای ماندن بدون تردید در کنار او امتحان می کند.

سرانجام اشک را برای ریختن به او دادم.این مخصوص اوست تاهر وقت که لازم شد از آن

استفاده کند.

پسرم می بینی که زیبایی زن درلباسهایی که میپوشد ودر شکلی که دارد یا به طریقی که موهایش

را شانه می زند نیست.

زیبایی زن باید در چشمانش دیده شود.

چون دریچه ای است به سوی قلبش جایی که عشق سکونت دارد.